ประวัติความเป็นมา

วัดม่อนห้วยแก้ว เป็นวัดในสังกัดมหานิกาย แรกก่อตั้งใช้ชื่อว่าสำนักสงฆ์รัตนาราม ตั้งอยู่ในพื้นที่บ้านหลังม่อน หมู่ที่ ๑๔ ตำบลดอยหล่อ อำเภอดอยหล่อ จังหวัดเชียงใหม่ มีพื้นที่อยู่ในโฉนดที่ดินเลขที่ ๘๘๙ (นส ๔ จ) ทิศตะออกและทิศใต้ติดกับหมู่บ้านจัดสรร ทิศเหนือและทิศตะวันตกติดพื้นที่ราชพัสดุ แต่เดิมมาพื้นที่นี้เป็นที่ว่างสาธารณประโยชน์ของหมู่บ้าน เป็นลักษณะพื้นที่ป่าเป็นเนินสลับลำห้วยเล็ก ๆ ชื่อ ห้วยแก้วซึ่งเป็นแหล่งน้ำซับ และใช้เป็นแหล่งน้ำกินของชาวบ้านสมัยนั้น ใน พ.ศ.๒๕๓๗ ทั้งสองหมู่บ้านคือ บ้านห้วยโจ้ หมู่ที่ ๕ โดยการนำของกำนันอำนวย กาบวัง และบ้านหลังม่อนหมู่ที่ ๑๔ โดยการนำของพ่อหลวงตา วงษ์ตาเขียว ซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้าน มีความเห็นร่วมกันที่จะสร้างวัดขึ้นใหม่ เพราะวัดเดิมคือวัดดอยหล่อที่เคยไปทำบุญนั้นอยู่ไกลจากหมู่บ้าน จึงเริ่มดำเนินการปรับพื้นที่ ตั้งแต่วันที่ ๙ มกราคม พ.ศ.๒๕๓๗ และได้อาราธนานิมนต์ท่านเจ้าคุณสุพรหมยานเถร ท่านเจ้าอาวาสวัดพระธาตุศรีจอมทอง พร้อมทั้งเจ้าคณะตำบลดอยหล่อเขต ๑ และ เขต ๒ ได้มาเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ ในการจัดเข้ารุกขมูลกรรม เพื่อสร้างวัด ตั้งแต่วันที่ ๑๒ มกราคม พ.ศ.๒๕๓๗ เป็นเวลา ๗ วัน และได้รับการอุปถัมภ์จากคุณโยม ดร.วิรัช หงษ์บุญไตร นำคณะญาติธรรมจากกรุงเทพฯ มาร่วมสร้างถาวรวัตถุต่าง ๆ ได้นิมมต์พระสมหวัง กลฺยาโณ (ปัจจุบันได้การเลื่อนสมณะศักดิ์เป็น พระครูกัลยาณปราโมทย์ (สมหวัง กลฺยาโณ) จากวัดฟ้าหลั่งมารักษาการณ์เจ้าอาวาส ดูแลและดำเนินการก่อสร้างวัด มาจนถึงวันที่ ๒๒ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๔๒ กรมการศาสนาได้พิจารณายกให้สำนักสงฆ์รัตนารามเป็นวัดโดยสมบูรณ์ ในนาม "วัดม่อนห้วยแก้ว" และแต่งตั้งให้พระสมหวัง กลฺยาโณ เป็นเจ้าอาวาสวัดม่อนห้วยแก้วดูแลและพัฒนาวัดสืบต่อมา