สำนักข่าวต่างประเทศรายงานเมื่อวานนี้ (17 ธ.ค.) ว่า การประกาศสละราชบัลลังก์ของสมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเย วังชุก ให้แก่เจ้าชายจิกมี เคเซอร์ นัมเกล วังชุก วัย 26 พรรษา ก่อนกำหนดเดิมเมื่อวานนี้ (16 ธ.ค.) ทำให้ชาวภูฏานต่างรู้สึกเศร้าและเสียดายกษัตริย์ผู้ปกครองประเทศมานานกว่า 3 ทศวรรษ แต่อีกทางหนึ่งก็ดีใจที่ได้เจ้าชายจิกมี ซึ่งมีพระจริยาวัตรงดงาม และเป็นกันเองขึ้นมาเป็นผู้สืบทอด สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเย วังชุก ขึ้นเป็นกษัตริย์ภูฏาน เมื่อปี 2515 ขณะมีพระชนมายุ 16 พรรษา โครงการในพระราชดำริที่โดดเด่นคือ การนำ “ดัชนีมวลรวมความสุขประชาชาติ” มาใช้ โดยมีจุดประสงค์เพื่ออนุรักษ์วัฒนธรรมท้องถิ่น และสภาพแวดล้อมของประเทศ ทั้งยังเป็นผู้ริเริ่มนำระบอบประชาธิปไตยมามาใช้ในการปกครองประเทศ ซึ่งภูฏานจะจัดการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งแรก ในปี 2551 ด้านชาวภูฏานที่ลี้ภัยอยู่ในประเทศเนปาล ได้ออกมาตั้งข้อกังขาถึงเบื้องหลังการสละราชสมบัติ ทั้งนี้ เมื่อราว 10 ปีก่อน สมเด็จพระราชาธิบดีจิกมี ซิงเย วังชุก ได้เนรเทศชาวภูฏานเชื้อสายเนปาลหลายร้อยคน หลังออกมาร้องเรียนเรื่องการกดขี่และเรียกร้องประชาธิปไตย ซึ่งกลุ่มผู้ลี้ภัยยืนกรานจะไม่เข้าร่วมพิจารณายกร่างรัฐธรรมนูญ และเรียกร้องขอสิทธิเดินทางกลับประเทศ และเข้าร่วมการเลือกตั้งในอีก 2 ปีข้างหน้า